Królowie krainy Kusz
Na południu, gdzie rozciąga
się kraina Jam - cel wypraw Harchufa, w połowie III tysiąclecia p.n.e.
zaczyna formować się konfederacja związków plemiennych, podporządkowanych
jednemu władcy. Prawdopodobnie IV katarakta wyznacza południową rubież tego pierwszego
królestwa, w źródłach egipskich występuje pod nazwą Kusz, na północy zaś jego
terytorium obejmuje ziemie pozostające poza zasięgiem egipskich twierdz granicznych.
Pierwsza stolica
Główne centrum administracyjno-religijne kraju, Kerma, to wielkie miasto w pełnym
znaczeniu tego słowa. Pozostałości budowli
pałacowych, dekorowanych w stylu egipskim,
wskazują, iż znajdują się tu również rezydencje panującej dynastii. Nieodłącznym
elementem dzisiejszego krajobrazu terenu wykopalisk są dwie olbrzymie budowle
kultowe - deffufy (nubijski termin, określający masywne konstrukcje ceglane z
niewielkimi korytarzami wewnątrz). Niestety, pełna rekonstrukcja wyglądu tego
najstarszego sudańskiego miasta jest obecnie niezwykle trudna, jako że około
1500 p.n.e. zostało ono zdobyte i doszczętnie zniszczone przez wojska egipskie.
W sąsiedztwie Kermy zlokalizowano ogromne cmentarzyska wzmacnianych kamieniami
kurhanów. Największe z nich przeznaczone były dla władców, którym w ostatniej
drodze towarzyszyły dziesiątki rytualnie mordowanych niewolników. Swych zmarłych
mieszkańcy Kermy przykrywali skórami zwierzęcymi, praktykowano też składanie
w pobliżu grobów całych zwierząt lub ich czaszek. Kermańska czarno-czerwona ceramika
grobowa, reprezentująca bardzo wyszukane formy i doskonałą jakość, osiąga wówczas
szczytowy rozwój artystyczny.