Motyka z rogu renifera

Murowana Goślina , pow. Poznań, woj. wielkopolskie
znalezisko luźne
starsza epoka kamienia, paleolit schyłkowy
Zbiory: Muzeum Archeologiczne w Poznaniu
Nr inw.: MAP/KFM 1899:5
Nr kat.: MAP/KFM 1899:352
Źródło informacji: Archiwum MAP 1897


       Motyka z rogu renifera jest najstarszym zabytkiem z surowców organicznych, znajdującym się w zbiorach muzeum. Pozostawili ją pierwsi mieszkańcy Wielkopolski, nazywani ludźmi tundry lub łowcami reniferów. Znaleziono ją przypadkowo w 1899 roku w bagnie, na głębokości ok. 2 m, w warstwie wapienia łąkowego.
Narzędzie wykonano z poroża dorosłego renifera, wykorzystując naturalny układ odrostów. W tzw. części pracującej widoczne są ślady użytkowania w postaci wyświeconej powierzchni i licznych rys. Natomiast część, którą określić można jako rękojeść była prawdopodobnie przedłużana. Świadczy o tym rowek nacięty na obwodzie jej końcówki, służący do umocowania np. dodatkowego uchwytu. Długość motyki wynosi 51 cm.
       Ten typ narzędzi był rozpowszechniony na obszarze północnej Europy w okresie polodowcowym. Liczne analogie pochodzą z obszaru Szwecji, Danii i Niemiec. Na tej podstawie, jak również w oparciu o rozpoznany kontekst geologiczny miejsca znalezienia zabytku, można go datować na okres schyłkowego paleolitu, w ramach ok. XIII - X tysiąclecia p.n.e.