1. Spis przedmiotów znajdujących się w Muzeum Starożytności Krajowych w Poznaniu w 1857 r. Jest to pierwszy wykaz obejmujący sto zabytków opublikowanych w Gazecie Wielkiego Księstwa Poznańskiego w latach 1857 – 1858.

2. Spis darów nadesłanych Towarzystwu Przyjaciół Nauk w Poznaniu od dnia 1 lipca 1858 r. ( do 1881 r.) Ma on charakter pierwszej księgi inwentarzowej. Wpisywano do niego dary przyjmowane przez PTPN od 1858 r. Zapisywano je pod kolejnymi latami, zachowując jednocześnie ciągłość nadawania numerów poszczególnym nabytkom. Księgę kontynuowano do 1881 r. Objęła ona numery inwentarzowe od 1 do 263. Zapis uwzględniał: nazwisko i imię ofiarodawcy, wykaz ofiarowanych zabytków i miejsce pochodzienia.

3. Księga Inwentarzowa Działu Przedhistorycznego Muzeum im. Mielżyńskich - 1885-1920 r. Pierwszą księgę inwentarzową darów i nabytków archeologicznych założono w 1885 r. Wprowadzono w niej różne innowacje. W rubrykach podawano datę nabycia, nazwisko ofiarodawcy, miejsce i, w miarę możliwości, okoliczności znalezienia, przynależność administracyjną miejscowości, z której pochodziły zabytki. Podejmowano w niej również próby określenia chronologii i czasem wskazywano odniesienia do literatury. Początkowo zabytki wpisywano pod kolejnymi latami bez nadawania im numerów. Prawdopodobnie są to wpisy B. Erzepkiego. Część zabytków, zwłaszcza niearcheologicznych pominięto. Dopiero od 1915 r. J. Kostrzewski poszczególnym zabytkom lub ich grupom w ramach kolejnych lat zaczął nadawać numery inwentarzowe zaczynające się w każdym roku od 1.

4. Księga inwentarzowa Działu Prehistorycznego Muzeum Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu lata: 1921-1935. Była to ostatnia księga inwentarzowa, obejmująca zbiory, które wpisywano w latach 1921 – 1935. Odnotowywano w niej nazwisko ofiarodawcy, jego adres, ilość i rodzaj zabytków, sposób nabycia i numery katalogu kartkowego.