"Skarbem, który wykopujemy nie jest złoto, lecz historia. Codziennie widzimy przeszłość w nowym świetle." ( W.M. Flinders Petrie )


Poznańscy archeologowie wyruszyli w świat pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku. Współpraca nawiązana w 1965 roku pomiędzy Muzeum Archeologicznym w Poznaniu a Stacją Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego w Kairze zaowocowała udziałem Lecha Krzyżaniaka w badaniach w Tell Atrib, Aleksandrii, Luksorze w Egipcie oraz Starej Dongoli w Sudanie, a w 1972 roku pierwszymi samodzielnymi poznańskimi wykopaliskami nad Nilem w Kadero w Sudanie. Udział poznaniaków w badaniach niemieckiej ekspedycji w Minshat Abu Omar w Egipcie (1978-1990) zapoczątkował specjalizację ośrodka poznańskiego w archeologii predynastycznego i wczesnodynastycznego Egiptu.

Drugi nurt poznańskiej działalności archeologicznej miał swój początek w pracach Combined Prehistoric Expedition, działającej nieprzerwanie od 1961 roku. W 1967 roku bierze w niej udział po raz pierwszy Michał Kobusiewicz z Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu.
Od tego czasu już kilkudziesięciu poznańskich archeologów i studentów archeologii wzięło udział w odkrywaniu najdawniejszej historii doliny Nilu.
Prawie równie długą historię ma udział poznańskich archeologów w Novae w Bułgarii, gdzie są obecni od 1970 roku. Największa intensyfikacja poznańskich badań poza granicami kraju nastapiła po roku 2000. Oprócz krajów gdzie pozycja ich była już ugruntowana pojawili się w Turcji, na Ukrainie i w Ameryce Południowej.

Novae. Od 1970 roku prowadzi tu badania rzymskiego obozu legionowego i wczesnobizantyjskiego miasta międzynarodowa ekspedycja w skład której wchodzą archeolodzy z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Obecnie badaniami kierują Evgenia Genczewa z Bułgarskiej Akademii Nauk i Andrzej Biernacji z UAM w Poznaniu.
Kadero. Od 1972 do 2001 roku badaniami na neolityczej osadzie i cmentarzysku w Kadero kierował Lech Krzyżaniak. Jest to jedno z najlepiej rozpoznaych stanowisk z młodszej epoki kamienia w Afryce Północnej. Wielu poznańskich archeologów zdobywało swoje afrykańskie doświadczenie na tym stanowisku.
Oaza Dachla. W 1985 r. do tej międzynarodowej ekspedycji pracujące pod kierunkiem Anthony Millsa od 1976 roku dołączył poznański zespół kierowany przez Lecha Krzyżaniaka.
Realizuje on odrębny projekt badawczy poświęcony sztuce naskalnej.
Tell el Farcha Kompleks osadniczy we wschodniej delcie Nilu rozwijający się od okresu predynastycznego po początki Starego Państwa. W latach 1987-1990 prowadziła na nim prace archeologiczne ekspedycja włoska. Od 1998 roku badania prowadzone są przez Polską Ekspedycję Archeologiczną do Wschodniej Delty Nilu kierowana przez Marka Chłodnickiego (Muzeum Archeologiczne w Poznaniu) i Krzysztofa Ciałowicza (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie)
Letti Badania stanowisk neolitycznych prowadzone od 1993 roku w El-Ghaddar, Hambukol i Megauda South przez Marka Chłodnickiego i Jacka Kabacińskiego we współpracy z Royal Ontario Museum w Toronto.
Azja Centralna Badania Andrzeja Rozwadowskiego z Instytutu Wschodniego UAM dotyczące rozpoznania tradycji kulturowych w sztuce naskalnej na terytorium Azji Centralnej.
Nagaa Od 1995 roku badania na tym jednym z największych stanowisk w Afryce prowadzi Agyptisches Museum und Papyrussamlung w Berlinie. Kierownikiem badań jest Dietrich Wildung. W badaniach brał udział Lech Krzyżaniak oraz wielu poznańskich archeologów reprezentujących Muzeum Archeologiczne w Poznaniu oraz Instytutu Archeologii i Etnologii PAN o/ Poznań.
Gebel Ramla Cmentarzysko z okresu predynastycznego, odkryte w 2001 roku na Pustyni Zachodniej przez Combuned Prehistoric Expedition. Badania prowadzili Michał Kobusiewicz i Jacek Kabaciński z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN o/Poznań.
Catalhuyuk Badania na tym jednym z najważniejszych neolitycznych telli w Turcji zostały zapoczątkowane w 1961 przez Jamesa Mellaarta. Wznowiono je w 1993 roku w ramach międzynarodowego projektu kierowanego przez prof. Iana Hoddera. Polska misja badawcza działająca nieprzerwanie od 2001 roku jest zespołem badawczym Instytutu Archeologii i Etnologii PAN oraz Instytutu Prahistorii UAM pod kierunkiem prof. dr hab. Lecha Czerniaka i dr Arkadiusza Marciniaka.
Chersonez Taurydzki Badania tego antycznego miasta są wynikiem nawiązania współpracy naukowej między Narodowym Rezerwatem "Chersones Tavriceski" - Sevastopol /Ukraina/ i Uniwersytetem im.Adama Mickiewicza. Programem kierują dr Andrzej B.Biernacki ( Instytut Historii UAM) i dr Elena Klenina (Narodowy Rezerwat Chersonez Taurydzki).
Meroe Badania południowej części pałacu M750 w Meroe prowadzone od 2004 roku. Badaniami kieruje Krzysztof Grzymski z Royal Ontario Museum w Toronto. Strona Poznańska reprezentowana jest przez Dobiesławę Bagińską z Muzeum Archeologicznego w Poznaniu.
Beni (Boliwia) W 2004 roku Stowarzyszenie "Czysty Świat" z siedzibą w Poznaniu rozpoczęło badania w dolinie rzeki Beni na stanowisku Uaua-uno, prowadzone we współpracy z Instytutem Archeologii UMK w Toruniu, Dirección Nacional de Arqueología w La Paz oraz Fundación "Mundo Puro" w La Paz.
Deir el Bahari Świątynia Hatszepsut była stopniowo odsłaniana od połowy XIX wieku. Polacy pojawili się w Deir el-Bahari w 1961 r. Od 1999 r. kierownikiem misji jest dr Zbigniew E. Szafrański z Uniwersytetu Warszawskiego W sezonie 2005/2006 w pracach misji brał udział poznański archeolog: dr Andrzej Ćwiek (Muzeum Archeologiczne w Poznaniu)
Serengeti Badania wykopaliskowe prowadzone są w ramach projektu Uniwersytetu Dar Es Salam i Uniwersytetu Berkeley kierowane przez A. Mabullę i J. Bower'a. Strona Polska reprezentowana przez Michała Kobusiewicza PAN o /Poznań

kurator mgr Agnieszka Krzyżaniak