Rozdział 1
Przedmiot prawa autorskiego
Art. 1. 1. Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności
twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od
wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
2. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:
1) wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie,
publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe),
2) plastyczne,
3) fotograficzne,
4) lutnicze,
5) wzornictwa przemysłowego,
6) architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne,
7) muzyczne i słowno-muzyczne,
8) sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne,
9) audiowizualne (w tym wizualne i audialne).
Art. 3. Zbiory, antologie, wybory, bazy danych są przedmiotem prawa
autorskiego, nawet jeżeli zawierają nie chronione materiały, o ile przyjęty w nich
dobór, układ lub zestawienie ma twórczy charakter, bez uszczerbku dla praw do
wykorzystanych utworów.
Rozdział 2
Podmiot prawa autorskiego
Art. 8. 1. Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi
inaczej.
Art. 12. 1. Jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca,
którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy,
nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z
celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.
Rozdział 3
Treść prawa autorskiego
Oddział 3
Dozwolony użytek chronionych utworów
Art. 23. 1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już
rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie
upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i
architektoniczno-urbanistycznego.
2. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje krąg osób pozostałych w
związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku
towarzyskiego.
Art. 25. 1. Wolno rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu i
telewizji:
1) już rozpowszechnione:
a) sprawozdania o aktualnych wydarzeniach,
b) aktualne artykuły i wypowiedzi na tematy polityczne, gospodarcze i
społeczne, c) aktualne zdjęcia reporterskie,
2) krótkie wyciągi ze sprawozdań, artykułów i wypowiedzi, o których mowa w
pkt 1 lit. a) i b),
3) przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych,
4) mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach; nie upoważnia to
jednak do publikacji zbiorów mów jednej osoby,
5) krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów.
2. Za korzystanie z utworów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i c),
twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.
3. Rozpowszechnianie utworów na podstawie ust. 1 jest dozwolone zarówno w
oryginale, jak i w tłumaczeniu.
Art. 26. Wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać fragmenty
utworów udostępnianych podczas tych wydarzeń, jednakże w granicach uzasadnionych celem
informacji.
Art. 27. Instytucje naukowe i oświatowe mogą, w celach dydaktycznych lub
prowadzenia własnych badań, korzystać z opublikowanych utworów w oryginale i w
tłumaczeniu oraz sporządzać w tym celu egzemplarze fragmentów opublikowanego utworu.
Art. 28. Biblioteki, archiwa i szkoły mogą:
1) udostępniać nieodpłatnie, w zakresie swoich zadań statutowych,
egzemplarze utworów opublikowanych,
2) sporządzać lub zlecać sporządzenie pojedynczych egzemplarzy utworów
opublikowanych, niedostępnych w handlu - w celu uzupełniania, ochrony swoich zbiorów i
nieodpłatnego ich udostępniania.
Art. 29. 1. Wolno przeczytać w utworach stanowiących samoistną całość
urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości, w zakresie uzasadnionym
wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości.
2. Wolno w celach dydaktycznych i naukowych zamieszczać rozpowszechnione drobne
utwory lub fragmenty większych utworów w podręcznikach i wypisach.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, twórcy przysługuje prawo do
wynagrodzenia.
Art. 30. 1. Ośrodki informacji lub dokumentacji naukowo-technicznej
mogą sporządzać i rozpowszechniać własne opracowania dokumentacyjne oraz pojedyncze
egzemplarze, nie większych niż jeden arkusz wydawniczy, fragmentów opublikowanych
utworów.
2. Twórca albo właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami
autorskimi lub prawami pokrewnymi jest uprawniona do pobierania od ośrodków, o których
mowa w ust. 1, wynagrodzenia za odpłatne udostępnianie egzemplarzy fragmentów utworów.
Art. 32.1. Właściciel egzemplarza utworu plastycznego może go wystawiać
publicznie, jeżeli nie łączy się z tym osiąganie korzyści majątkowych.
2. W razie podjęcia decyzji o zniszczeniu oryginalnego egzemplarza utworu
plastycznego znajdującego się w miejscu publicznie dostępnym, właściciel jest
obowiązany złożyć twórcy utworu lub jego bliskim ofertę sprzedaży, jeżeli
porozumienie się z nim, celem złożenia oferty, jest możliwe. Górną granicę ceny
określa wartość materiałów. Jeżeli sprzedaż nie jest możliwa, właściciel jest
obowiązany umożliwić twórcy sporządzenie kopii bądź - zależnie od rodzaju utworu -
stosownej dokumentacji.
Art. 33. Wolno rozpowszechniać:
1) utwory wystawione na stałe na ogólnie dostępnych drogach, ulicach, placach
lub w ogrodach, jednakże nie do tego samego użytku,
2) utwory wystawione w publicznie dostępnych zbiorach, takich jak muzea,
galerie, sale wystawowe, lecz tylko w katalogach i w wydawnictwach publikowanych dla
promocji tych utworów, a także w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach w prasie i
telewizji, jednakże w granicach uzasadnionych celem informacji.
3) w encyklopediach i atlasach - opublikowane utwory plastyczne i fotograficzne,
o ile nawiązanie porozumienia z twórcą celem uzyskania jego zezwolenia napotyka trudne
do przezwyciężenia przeszkody. Twórcy przysługuje wówczas prawo do wynagrodzenia.
Art. 34. Można korzystać z utworów w granicach dozwolonego użytku pod
warunkiem wymienienia twórcy i źródła. Twórcy nie przysługuje prawo do
wynagrodzenia, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 35. Dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu
lub godzić w słuszne interesy twórcy.
Rozdział 14
Odpowiedzialność karna
Art. 115. 1. Kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do
autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega
karze pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności albo grzywny.
Powrót do strony PRZEPISY PRAWNE |