Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1. 1. Ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym, zwana dalej
"ustawą", określa zakres oraz sposoby postępowania w sprawach przeznaczania
terenów na określone cele i ustalenia zasad ich zagospodarowania, przyjmując ekorozwój
jako podstawę tych działań, a także określa zasady i tryb rozwiązywania konfliktów
między interesami obywateli, wspólnot samorządowych i państwa w tych sprawach.
2. W zagospodarowaniu przestrzennym uwzględnia się zwłaszcza:
4) wymagania ochrony dziedzictwa kulturowego i dóbr kultury,
5) walory ekonomiczne przestrzeni i prawo własności.
Rozdział 2
Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
Art. 6. 1. W celu określenia polityki przestrzennej gminy, rada gminy podejmuje
uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków
zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium".
4. W studium uwzględnia się uwarunkowania wynikające, w szczególności ze
3) stanu i funkcjonowania środowiska przyrodniczego i kulturowego, w tym stanu
rolniczej przestrzeni produkcyjnej.
Art. 10. 1. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ustala się, w
zależności od potrzeb:
8) szczególne warunki zagospodarowania terenów, w tym zakaz zabudowy,
wynikające z potrzeb ochrony środowiska przyrodniczego i kulturowego, prawidłowego
gospodarowania zasobami przyrody oraz ochrony gruntów rolnych i leśnych.
Art. 18. 1. Organem właściwym w sprawie sporządzania miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego jest zarząd gminy.
2. Zarząd gminy, po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do
sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, kolejno:
3) występuje o opinie właściwych organów administracji rządowej do
przedmiotu planu,
4) uzgadnia projekt planu z:
a) organami właściwymi do uzgadniania miejscowych planów
zagospodarowania przestrzennego, na podstawie przepisów szczególnych,
b) wojewodą, w zakresie zgodności miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego z zadaniami wpisanymi do wojewódzkiego rejestru, o którym mowa w art. 61
ust. 1,
c) zarządami gmin sąsiednich,
d) zarządem miasta, będącego obowiązkowym związkiem gmin, gdy plan dotyczy
gminy położonej na jego obszarze, w zakresie zgodności z miejscowym planem
zagospodarowania przestrzennego tego miasta,
e) właściwymi terytorialnie organami wojskowymi, ochrony granic oraz
bezpieczeństwa państwa, w zakresie ich właściwości,
Art. 19. 1. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 3, są zobowiązane do
współpracy przy sporządzaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
polegającej na wyrażaniu opinii, składaniu wniosków oraz udostępnianiu informacji, na
swój koszt.
Art. 20. Organy, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 4, uzgadniają, na swój
koszt, projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w zakresie swojej
właściwości rzeczowej i miejscowej.
Art. 23. 1. Protest może wnieść każdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w
projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do publicznego
wglądu.
2. Protest należy wnieść na piśmie, w terminie nie dłuższym niż 14 dni,
po upływie okresu wyłożenia projektu.
3. O uwzględnieniu bądź odrzuceniu protestu rozstrzyga rada gminy w drodze
uchwały.
Art. 24. 1. Zarzut może wnieść każdy, którego interes prawny lub
uprawnienia zostały naruszone przez ustalenia przyjęte w projekcie miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego, wyłożonym do publicznego wglądu.
2. Zarzut należy wnieść na piśmie, w terminie nie dłuższym niż 14 dni, po
upływie okresu wyłożenia projektu.
3. O uwzględnieniu bądź odrzuceniu zarzutu rozstrzyga rada gminy, w
drodze uchwały, zawierającej uzasadnienie faktyczne i prawne.
4. Uchwałę o odrzuceniu zarzutu w całości lub części, wnoszący zarzut
może zaskarżyć do sądu administracyjnego, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia.
Rozdział 3
Skutki prawne uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego
Art. 33. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
kształtują, wraz z innymi przepisami prawa, sposób wykonywania prawa własności
nieruchomości.
Art. 36. 1. Jeżeli, w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania
przestrzennego lub jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części, w
dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, stało się niemożliwe
bądź istotnie ograniczone, właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości może
żądać od gminy:
1) odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę, albo
2) wykupienia nieruchomości lub jej części, albo
3) zamiany nieruchomości na inną.
Art. 40. 1. Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu następuje, w
drodze decyzji, na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a
w przypadku braku planu, z zastrzeżeniem art. 13 ust. 1, na podstawie przepisów
szczególnych.
2. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, decyzję
o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przygotowuje osoba posiadająca uprawnienia
urbanistyczne.
4. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2, wymagają uzgodnienia z:
4) Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków, w odniesieniu do obszarów objętych
ochroną konserwatorską.
Art. 75. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1995r.
Powrót do strony PRZEPISY PRAWNE |