Rozdział I
Przepisy ogólne
Art. 1. 2) 1. Dobra kultury
są bogactwem narodowym i powinny być chronione przez wszystkich obywateli.
2. 3) Organy rządowe i
samorządowe są zobowiązane do zapewnienia warunków prawnych, organizacyjnych i
finansowych dla ochrony dóbr kultury.
3. Obowiązkiem właścicieli i użytkowników jest utrzymanie należących do nich
dóbr kultury we właściwym stanie.
Art. 2. Dobrem kultury w rozumieniu ustawy jest każdy przedmiot ruchomy lub
nieruchomy, dawny lub współczesny, mający znaczenie dla dziedzictwa i rozwoju
kulturalnego ze względu na jego wartość historyczną, naukową lub artystyczną.
Art. 3. 1. 4) Celem ochrony
dóbr kultury jest ich zachowanie, należyte utrzymanie oraz społecznie celowe
wykorzystanie i udostępnienie dla celów naukowych, dydaktycznych i wychowawczych, tak
aby służyły nauce oraz popularyzacji wiedzy i sztuki, stanowiły trwały element
rozwoju kultury i były czynnym składnikiem życia współczesnego społeczeństwa.
2. Ochrona dóbr kultury polega na zabezpieczeniu ich przed zniszczeniem,
uszkodzeniem, dewastacją, zaginięciem lub wywozem za granicę, na zapewnieniu im
warunków trwałego zachowania, na opracowaniu dokumentacji naukowej, ewidencji i
rejestracji oraz na ich konserwacji, restauracji lub odbudowie, opartych na zasadach
naukowych.
Rozdział II
Przedmiot ochrony
Art. 4. Ochronie prawnej, przewidzianej w przepisach ustawy, podlegają następujące
dobra kultury, zwane w ustawie "zabytkami":
1) wpisane do rejestru zabytków,
2) 5) wpisane w muzeach do
inwentarza i wchodzące w skład bibliotek, z wyjątkiem materiałów wchodzących w
skład narodowego zasobu archiwalnego, których ochronę regulują odrębne przepisy,
3) 6) inne, jeżeli ich
charakter zabytkowy jest oczywisty, o ile nie podlegają ochronie na podstawie odrębnych
przepisów.
Art. 5. 7) Pod względem
rzeczowym przedmiotem ochrony mogą być w szczególności:
1) dzieła budownictwa, urbanistyki i architektury, niezależnie od ich stanu
zachowania, jak historyczne założenia urbanistyczne miast i osiedli, parki i ogrody
dekoracyjne, cmentarze, budowle i ich wnętrza wraz z otoczeniem oraz zespoły budowlane o
wartości architektonicznej, a także budowle mające znaczenie dla historii budownictwa;
2) obiekty etnograficzne, jak typowe układy zabudowy osiedli wiejskich i budowle
wiejskie szczególnie charakterystyczne oraz wszelkie urządzenia, narzędzia i przedmioty
będące świadectwem gospodarki, twórczości artystycznej, pojęć, obyczajów i innych
dziedzin kultury ludowej;
3) dzieła sztuk plastycznych - rzeźby, malarstwa, dekoracji, grafiki i
iluminatorstwa, rzemiosł artystycznych, broni, strojów, numizmatyki i sfragistyki;
4) pamiątki historyczne, jak militaria ruchome, pola bitew, miejsca upamiętnione
walkami o niepodległość i sprawiedliwość społeczną, obozy zagłady oraz inne
tereny, budowle i przedmioty związane z ważnymi wydarzeniami historycznymi lub z
działalnością instytucji i wybitnych osobistości historycznych;
5) obiekty archeologiczne i paleontologiczne, jak ślady terenowe pierwotnego
osadnictwa i działalności człowieka, jaskinie, kopalnie pradziejowe, grodziska,
cmentarzyska, kurhany oraz wszelkie wytwory dawnych kultur;
6) obiekty techniki i kultury materialnej, jak stare kopalnie, huty, warsztaty,
budowle, konstrukcje, urządzenia, środki transportu, maszyny, narzędzia, instrumenty
naukowe i wyroby szczególnie charakterystyczne dla dawnych i nowoczesnych form
gospodarki, techniki i nauki, gdy są unikatami lub wiążą się z ważnymi etapami
postępu technicznego;
7) rzadkie okazy przyrody żywej lub martwej, jeżeli nie podlegają przepisom o
ochronie przyrody;
8) materiały biblioteczne, jak rękopisy, autografy, iluminacje, starodruki,
pierwodruki, druki-unikaty i inne cymelia, mapy, plany, nuty, ryciny, inne zapisy obrazu
lub dźwięku, instrumentaria, oprawy;
9) 8) kolekcje i zbiory,
posiadające wartość artystyczną lub historyczną jako całość, niezależnie od
rodzaju i wartości poszczególnych składników, jeżeli nie wchodzą w skład narodowego
zasobu archiwalnego;
10) pracownie i warsztaty wybitnych twórców i działaczy, jak również dokumenty i
przedmioty związane z ich życiem i działalnością;
11) inne przedmioty nieruchome i ruchome, zasługujące na trwałe zachowanie ze
względu na ich wartość naukową, artystyczną lub kulturalną;
12) 9) krajobraz kulturowy w
formie ustanawianych stref ochrony konserwatorskiej, rezerwatów i parków kulturowych.
Art. 6. 1. 10) Zabytki
nieruchome o szczególnej wartości dla kultury narodowej mogą być na wniosek ministra
właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) uznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za
pomniki historii.
2. 12) Pomniki historii
przedstawiane są Komitetowi Dziedzictwa Światowego w celu wpisania na "Listę
dziedzictwa światowego" i objęcia ich ochroną na podstawie Konwencji w sprawie
ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, przyjętej w Paryżu w dniu 16
listopada 1972 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 32, poz. 190 i 191).
3. Organizację i sposób ochrony pomników historii określi minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) w drodze rozporządzenia.
Rozdział III
Organy ochrony dóbr kultury 13)
Art. 7. 14) Naczelny
nadzór nad ochroną dóbr kultury należy do ministra właściwego do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego 11)
.
Art. 7a. 15) 1. Służbą
Ochrony Zabytków kieruje Generalny Konserwator Zabytków, który jest centralnym organem
administracji rządowej.
2. Generalnego Konserwatora Zabytków powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów, na
wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 16) .
3. Zastępcę Generalnego Konserwatora Zabytków powołuje i odwołuje minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 16) , na wniosek Generalnego Konserwatora Zabytków.
4. Generalny Konserwator Zabytków kieruje Służbą Ochrony Zabytków przy pomocy
Urzędu Generalnego Konserwatora Zabytków.
5. Prezes Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa
narodowego 16) , w drodze
rozporządzenia, nadaje statut Urzędowi Generalnego Konserwatora Zabytków.
Art. 8. 17) 1. Ochronę
dóbr kultury sprawują następujące organy:
1) minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 16) ,
2) Generalny Konserwator Zabytków,
3) wojewoda, przy pomocy wojewódzkiego konserwatora zabytków jako kierownika
wojewódzkiej Służby Ochrony Zabytków wchodzącej w skład zespolonej administracji
wojewódzkiej,
4) dyrektorzy (kierownicy) muzeów, w stosunku do zabytków znajdujących się w
muzeach,
5) dyrektor Ośrodka Dokumentacji Zabytków, kierujący centralną ewidencją dóbr
kultury,
6) dyrektorzy (kierownicy) jednostek organizacyjnych powołanych do ochrony zabytków,
7) Biblioteka Narodowa w Warszawie i biblioteki wyznaczone przez ministra właściwego
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 16) w porozumieniu z właściwymi ministrami (kierownikami
urzędów
centralnych) i Polską Akademią Nauk, w stosunku do zabytkowych materiałów
bibliotecznych w zakresie im zleconym.
2. Wojewódzki konserwator zabytków wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje
Służby Ochrony Zabytków określone w ustawie i przepisach odrębnych.
3. Wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na wniosek
Generalnego Konserwatora Zabytków lub za jego zgodą.
4. Zastępcę wojewódzkiego konserwatora zabytków powołuje i odwołuje wojewoda, na
wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków.
5. Wojewódzki konserwator zabytków kieruje wojewódzkim oddziałem Służby Ochrony
Zabytków.
6. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, w sprawach związanych z
wykonywaniem zadań i kompetencji Służby Ochrony Zabytków, organem właściwym jest,
jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, wojewódzki konserwator zabytków i jako organ
wyższego stopnia Generalny Konserwator Zabytków.
7. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków, może tworzyć
delegatury wojewódzkiego oddziału Służby Ochrony Zabytków. Kierownik delegatury
może, z upoważnienia wojewódzkiego konserwatora zabytków, prowadzić sprawy i wydawać
na terenie swojego działania decyzje administracyjne.
8. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub za jego zgodą, może
powierzyć w drodze porozumienia prowadzenie spraw z zakresu właściwości wojewódzkiego
konserwatora zabytków, w tym wydawanie w jego imieniu decyzji administracyjnych, gminom i
powiatom, a także związkom gmin i powiatów, położonym na terenie województwa.
9. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 16) w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, zasady
organizacji wojewódzkich oddziałów Służby Ochrony Zabytków.
Art. 8a. 18) Ochronę
dóbr kultury w zakresie określonym ustawą oraz innymi przepisami sprawują również
organy jednostek samorządu terytorialnego.
Art. 9. 19) Bezpośredni
nadzór nad państwowymi kolekcjami i zbiorami pozamuzealnymi sprawują minister
właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) , inni ministrowie (kierownicy urzędów centralnych),
osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, stosownie
do swojego zakresu działania.
Art. 10. 20) 1. 21) Minister właściwy do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11)
powołuje i odwołuje organy opiniodawcze do zagadnień związanych z ochroną dziedzictwa
kulturowego, a także specjalistów z określonych dziedzin ochrony zabytków jako
rzeczoznawców uprawnionych do wydawania ocen i opinii w danym zakresie wiedzy.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) może również tworzyć
specjalistyczne jednostki organizacyjne, powoływane w celu ochrony zabytków.
3. Jednostki, o których mowa w ust. 2, działają na podstawie statutu nadawanego im
przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) .
Art. 11. 20) 1. 22) Obowiązkiem wojewodów i
organów jednostek samorządu terytorialnego jest dbałość o dobra kultury i
podejmowanie działań ochronnych oraz uwzględnianie zadań ochrony zabytków, między
innymi w regionalnych i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w budżetach,
w prawie miejscowym i przepisach gminnych.
2. 23) Regionalne i
miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, o których mowa w ust. 1, uzgadniane są
z właściwym wojewódzkim konserwatorem zabytków.
3. 24) Wójt lub burmistrz
(prezydent miasta) w gminach, w których nie zostali powołani konserwatorzy zabytków,
obowiązany jest wydawać zarządzenia w celu zabezpieczenia zabytku w nagłych
przypadkach i niezwłocznie zawiadamiać o tym właściwego wojewódzkiego konserwatora
zabytków.
Art. 12. 25) 1. Generalny
Konserwator Zabytków może powierzyć, w drodze porozumienia, dyrektorom (kierownikom)
instytucji kultury, dla których organizatorem jest minister właściwy do spraw kultury i
ochrony dziedzictwa narodowego 16)
, wykonywanie określonych zadań w sprawach ochrony zabytków, w tym wydawanie decyzji
administracyjnych.
2. Porozumienie, o którym mowa w ust. 1, wymaga zgody ministra właściwego do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 16)
.
3. Wojewoda, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub za jego zgodą, może
powierzyć w drodze porozumienia prowadzenie, w jego imieniu, niektórych spraw z zakresu
swojej właściwości, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, dyrektorom (kierownikom)
muzeów lub bibliotek oraz dyrektorom (kierownikom) specjalistycznych jednostek
organizacyjnych powołanych w celu ochrony dóbr kultury.
4. Powierzenie spraw, w tym wydawanie decyzji administracyjnych, na rzecz
dyrektorów (kierowników) muzeów lub bibliotek oraz dyrektorów (kierowników) jednostek
organizacyjnych, o których mowa w ust. 3, może nastąpić za zgodą właściwego dla
tych muzeów, bibliotek lub jednostek organizatora bądź organu nadzoru.
Rozdział IV
Rejestr zabytków
Art. 13. 1. 26)
Wojewódzki konserwator zabytków prowadzi rejestr zabytków znajdujących się na terenie
województwa.
2. 27) Zarządy gmin są
zobowiązane do prowadzenia ewidencji dóbr kultury nie wpisanych do rejestru zabytków, a
znajdujących się na terenie ich działania.
Art. 14. 1. Dobra kultury nieruchome, ruchome oraz kolekcje wpisuje się do rejestru
zabytków na podstawie decyzji:
1) 28) wojewódzkiego
konserwatora zabytków, wydanej z urzędu lub na wniosek właściciela dobra kultury, jego
użytkownika, bądź właściwego organu powiatu lub gminy,
2) 28) Generalnego
Konserwatora Zabytków.
2. 29) Do rejestru
zabytków nie wpisuje się przedmiotów znajdujących się w muzeach i bibliotekach.
Art. 15. 1. 30) Wpisanie
nieruchomości lub jej części do rejestru zabytków ujawnia się w księdze wieczystej
danej nieruchomości na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków.
2. Jeżeli nieruchomość nie ma księgi wieczystej albo jeżeli księga wieczysta
zaginęła lub uległa zniszczeniu, wniosek wraz z dokumentami stanowiącymi jego
podstawę składa się do zbioru dokumentów danej nieruchomości ze skutkami wpisu do
księgi wieczystej.
3. (skreślony). 31)
4. Wnioski i wpisy, o których mowa w ust. 1 i 2, wolne są od opłat sądowych.
Art. 16. 1. Zabytek, który utracił swą wartość zabytkową wskutek całkowitego
zniszczenia albo którego wartość zabytkowa została zdyskwalifikowana wobec nowych
ustaleń naukowych, jak również zabytek wywieziony na stałe za granicę zostaje
skreślony z rejestru zabytków.
2. 32) O skreśleniu
zabytku z rejestru decyduje Generalny Konserwator Zabytków, a w przypadku powołania
właściwej specjalistycznej jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 10 ust. 2,
Generalny Konserwator Zabytków po zasięgnięciu opinii tej jednostki.
3. W razie skreślenia zabytku nieruchomego z rejestru, wykreśla się wpis w księdze
wieczystej lub składa się odpis decyzji o skreśleniu z rejestru do zbioru dokumentów
danej nieruchomości.
Art. 17. 33)
Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) , w drodze rozporządzenia,
określi tryb postępowania w sprawie wpisywania zabytków do rejestru i skreślania ich z
rejestru oraz sposób prowadzenia rejestru zabytków i centralnej ewidencji dóbr kultury.
Rozdział V
Zakres ochrony zabytków
Art. 18. Organy służby konserwatorskiej w czasie uzgodnionym z właścicielem
(użytkownikiem) mają prawo badania przedmiotów o przypuszczalnej wartości
historycznej, naukowej lub artystycznej w miejscu, gdzie się znajdują, w celu
stwierdzenia, czy stanowią dobro kultury, stwierdzenia stanu ich zachowania albo
sporządzenia dokumentacji.
Art. 19. 34) Starosta ma
prawo umieszczać na zabytkach nieruchomych odpowiednie znaki lub napisy.
Art. 20. 35) Ze względu
na ochronę zabytkowych układów urbanistycznych i zabytkowych zespołów budowlanych,
wpisanych do rejestru zabytków, starostowie, na wniosek wojewódzkich konserwatorów
zabytków, mogą określić warunki działalności budowlanej na ich terenie lub
zarządzić usunięcie, uporządkowanie albo przebudowę poszczególnych budynków lub
wydać inne stosowne zarządzenia.
Art. 21. 36) 1. 37) Wszelkie prace i roboty przy
zabytkach oraz prace archeologiczne i wykopaliskowe wolno prowadzić tylko za zezwoleniem
właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków.
2. 38) Minister właściwy
do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) określi zasady i tryb udzielania i cofania zezwoleń na
prowadzenie prac konserwatorskich oraz warunki ich prowadzenia, jak również kwalifikacje
osób, które mają prawo prowadzenia tej działalności. Przepisy dotyczące prac przy
zabytkach nieruchomych minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego 11) wydaje w
porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki przestrzennej i
mieszkaniowej 39) a
dotyczące prac archeologicznych i wykopaliskowych - w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa 40)
oraz ministrem właściwym do spraw środowiska 41) .
Art. 22. 1. 42) Osoby
prowadzące roboty budowlane i ziemne w razie ujawnienia przedmiotu, który posiada cechy
zabytku, obowiązane są niezwłocznie zawiadomić o tym zarząd właściwej gminy lub
zarząd właściwego powiatu i właściwego konserwatora zabytków. Jednocześnie
obowiązane są zabezpieczyć odkryty przedmiot i wstrzymać wszelkie roboty, mogące go
uszkodzić lub zniszczyć, do czasu wydania przez wojewódzkiego konserwatora zabytków
odpowiednich zarządzeń.
2. Zarządzenie, o którym mowa w ust. 1, powinno być doręczone nie później niż
trzeciego dnia od otrzymania zawiadomienia o odkryciu.
3. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 2, zarządzenie nie zostanie doręczone,
przerwane roboty mogą być podjęte.
Art. 23. 1. Badania architektoniczne i archeologiczne na nieruchomości nie
stanowiącej własności Państwa prowadzi się po uprzednim porozumieniu z właścicielem
albo użytkownikiem.
2. 43) W razie
niemożności uzyskania zgody właściciela stosuje się odpowiednie przepisy ustawy z
dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741, z 1998
r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 86, poz. 966).
3. Za szkody wyrządzone w związku z zabezpieczeniem stanowisk archeologicznych oraz
badaniami architektonicznymi lub archeologicznymi należy się odszkodowanie od
zlecającego prace zabezpieczające lub badawcze.
4. W razie niedojścia do porozumienia co do wysokości odszkodowania, wysokość jego
ustalona będzie w trybie przepisów ustawy, o której mowa w ust. 2.
5. 44) Tryb finansowania
badań archeologicznych na terenie inwestycji określi minister właściwy do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11)
w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych 45) .
6. Badania archeologiczne na terenach obszarów górniczych mogą być prowadzone po
uprzednim uzgodnieniu miejsca i zakresu tych badań z właściwym zakładem górniczym.
Art. 24. 1. Wykopaliska i znaleziska archeologiczne stanowią własność Państwa.
2. Przedmioty ruchome wymienione w ust. 1 wojewódzki konserwator zabytków przekazuje
po ustaleniu ich charakteru zabytkowego do właściwego muzeum lub innej placówki
naukowej.
3. 46) Znalazca przedmiotu
archeologicznego lub odkrywca wykopaliska obowiązani są zawiadomić niezwłocznie o
znalezieniu lub odkryciu właściwego konserwatora zabytków albo zarząd właściwej
gminy lub powiatu bądź też muzeum lub placówkę archeologiczną oraz zabezpieczyć
znaleziony przedmiot lub odkryte wykopalisko. Osobom tym przysługuje prawo do nagrody od
Państwa, jeżeli dopełniły tego obowiązku.
4. 47) Zarząd gminy lub
powiatu, muzeum lub placówka archeologiczna obowiązane są po otrzymaniu wiadomości o
znalezieniu lub odkryciu (ust. 3) niezwłocznie zawiadomić o tym wojewódzkiego
konserwatora zabytków.
5. Tryb udzielania nagród, ich rodzaje i wysokość określi minister właściwy do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) w drodze rozporządzenia.
Art. 25. 1. 48)
Właściciel i użytkownik zabytku, w zakresie określonym przepisami prawa, obowiązany
jest dbać o jego zachowanie, a w szczególności:
1) zabezpieczyć przed zniszczeniem, uszkodzeniem i dewastacją,
2) niezwłocznie zawiadomić właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków o
wydarzeniach mogących mieć wpływ ujemny na stan i zachowanie zabytku,
3) zawiadomić w ciągu jednego miesiąca wojewódzkiego konserwatora zabytków o
przejściu własności zabytku na inną osobę lub o oddaniu zabytku nieruchomego w
całości lub w części w użytkowanie, najem lub dzierżawę.
2. Ponadto właściciel zarejestrowanego zabytku ruchomego obowiązany jest:
1) zawiadomić w ciągu jednego miesiąca wojewódzkiego konserwatora zabytków o
zmianie miejsca przechowania zabytku ruchomego,
2) na podstawie decyzji wojewódzkiego konserwatora zabytków użyczyć zabytek dla
celów wystawienniczych lub badawczych na okres nie dłuższy od sześciu miesięcy w
ciągu każdych pięciu lat.
Art. 26. 1. Właścicielowi zabytku ruchomego, zgłoszonego na jego wniosek do rejestru
zabytków, oraz jego następcom prawnym służą następujące uprawnienia:
1) zabytek może być konserwowany na koszt Państwa,
2) przejście własności zabytku ruchomego w drodze spadku, darowizny lub zapisu wolne
jest od podatku od nabycia praw majątkowych,
3) zabytek nie podlega przejęciu na własność Państwa na podstawie art. 33.
2. W razie uchylenia się właściciela zabytku od obowiązków wymienionych w art. 25
wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję o pozbawieniu go w całości lub w
części uprawnień, wynikających z ust. 1.
Art. 27. 1. 49) Bez
zezwolenia właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków nie wolno zabytków
przerabiać, odnawiać, rekonstruować, konserwować, zabudowywać, odbudowywać, zdobić,
uzupełniać, rozkopywać ani dokonywać żadnych innych zmian.
2. Bez zezwolenia właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków nie wolno
przemieszczać zabytków nieruchomych z naruszeniem skomponowanego lub ustalonego
tradycją układu terenowego ani też przenosić lub wynosić zabytków ruchomych z
naruszeniem skomponowanych lub ustalonych tradycją wnętrz budownictwa świeckiego i
sakralnego.
3. Przepis ust. 1 stosuje się również do robót mogących przyczynić się do
zeszpecenia otoczenia zabytku nieruchomego lub widoku na ten zabytek.
4. Udzielenie zezwolenia na roboty wymienione w ust. 1-3 wojewódzki konserwator
zabytków może uzależnić od wykonania badań i dokumentacji zabytku.
Art. 28. 1. Właściwy wojewódzki konserwator zabytków może:
1) wstrzymać wszelkie czynności podjęte bez zachowania przepisów art. 27,
2) nakazać przywrócenie zabytku lub jego otoczenia do poprzedniego stanu na koszt
osoby, która naruszyła te przepisy.
2. Dochodzenie kosztów związanych z przywróceniem obiektu do poprzedniego stanu
odbywa się w trybie przepisów o egzekucji administracyjnej świadczeń pieniężnych.
Art. 29. 1. Przepis art. 28 ust. 1 pkt 1 stosuje się również do dóbr kultury
jeszcze nie wpisanych do rejestru zabytków, jeżeli istnieją podstawy do takiego wpisu.
2. Wydane na podstawie ust. 1 zarządzenia o wstrzymaniu robót tracą moc z samego
prawa, jeżeli w ciągu trzech miesięcy od ich wydania nie nastąpi wpis do rejestru
zabytków.
Art. 30. 1. Wojewódzki konserwator zabytków, uznając potrzebę przeprowadzenia
konserwacji zabytku, może nakazać właścicielowi lub użytkownikowi dokonanie robót
konserwatorskich w określonym terminie. W stosunku do zabytku nieruchomego wojewódzki
konserwator zabytków działa w porozumieniu z organami nadzoru budowlanego.
2. 50) Zasady pokrywania
kosztów konserwacji i remontów obiektów zabytkowych, będących własnością Państwa,
określi minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) .
Art. 31. 1. Właściciel lub użytkownik zabytku nie stanowiącego własności Państwa
powinien w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia nakazu (art. 30 ust. 1)
oświadczyć na piśmie, czy wykona nakazane roboty we własnym zakresie i na własny
koszt.
2. Wykonanie robót ze środków państwowych może nastąpić, gdy właściciel nie
złoży oświadczenia przewidzianego w ust. 1 lub nie rozpocznie, lub nie zakończy robót
w wyznaczonym terminie, albo też jeżeli prowadzi roboty w sposób opieszały,
wykluczający zakończenie robót w wyznaczonym terminie. Decyzja wojewódzkiego
konserwatora zabytków jest natychmiast wykonalna.
3. Dochodzenie kosztów wyłożonych na roboty odbywa się w trybie przewidzianym w
art. 28 ust. 2.
4. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) w uzasadnionych przypadkach, a w
szczególności jeżeli roboty konserwatorskie nie przynoszą korzyści z punktu widzenia
gospodarczego, może uznać wyłożone przez Państwo koszty w całości lub w części za
dotację bezzwrotną.
Art. 32. 51)
Wierzytelność Państwa z tytułu robót wymienionych w art. 31 ust. 2, prowadzonych przy
zabytkach nieruchomych, nie stanowiących jego własności, zabezpiecza się, na wniosek
wojewódzkiego konserwatora zabytków, w formie hipoteki przymusowej.
Art. 33. Jeżeli właściciel zabytku, a w razie nieustalenia właściciela lub miejsca
jego pobytu - użytkownik zabytku nie przestrzega przepisu art. 25 albo jeżeli interes
publiczny wymaga przejęcia na własność Państwa zabytku o szczególnej wartości
historycznej, naukowej, artystycznej w celu udostępnienia zabytku ogółowi, zabytek
może być przejęty na własność Państwa.
Art. 34. 1. 52) Przejęcie
na własność Państwa zabytku nieruchomego następuje w trybie przepisów ustawy, o
której mowa w art. 23 ust. 2, na wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków lub
starosty.
2. Przejęcia na własność Państwa zabytku ruchomego dokonuje wojewódzki
konserwator zabytków za odszkodowaniem w wysokości wartości zabytku.
3. Szczegółowy tryb postępowania przy przejmowaniu na własność Państwa zabytków
ruchomych, organizację i sposób powoływania komisji odszkodowawczych oraz sposób
ustalania wartości przedmiotów określi w drodze rozporządzenia minister właściwy do
spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw
finansów publicznych 45) .
Art. 35. (skreślony). 53)
Art. 36. Osoba, która otrzymała zarejestrowany zabytek w drodze spadku, darowizny lub
zapisu, obowiązana jest zawiadomić o tym wojewódzkiego konserwatora zabytków
właściwego dla miejsca, gdzie znajduje się zabytek, w ciągu trzech miesięcy od daty
objęcia go w posiadanie.
Art. 37. 54) 1. W razie
uzasadnionej obawy zniszczenia, uszkodzenia lub wywiezienia dobra kultury bez zezwolenia
za granicę bądź też niezapewnienia dobru kultury, pomimo wezwania ze strony organu
służby konserwatorskiej, należytych warunków konserwacji, starosta z urzędu lub na
wniosek wojewódzkiego konserwatora zabytków wydaje decyzję o zabezpieczeniu tego dobra
kultury w formie ustanowienia tymczasowego zajęcia aż do chwili usunięcia
niebezpieczeństwa.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do nieruchomych dóbr kultury nie wpisanych do
rejestru zabytków.
3. Tymczasowe zajęcie polega na przeniesieniu ruchomego dobra kultury, w
zależności od przedmiotu, do muzeum, archiwum lub biblioteki, w stosunku zaś do zabytku
nieruchomego na oddaniu go w zarząd gminie bądź innym właściwym organom samorządu
województwa lub powiatu.
Rozdział VI
Użytkowanie zabytków nieruchomych
Art. 38. 1. Zabytek nieruchomy może być użytkowany wyłącznie w sposób zgodny z
zasadami opieki nad zabytkami i w sposób odpowiadający jego wartości zabytkowej.
2. 55) Dla zapewnienia
realizacji przepisu ust. 1 organy, do których należy dyspozycja gruntami, budynkami lub
lokalami, obowiązane są w stosunku do obiektów zabytkowych działać w porozumieniu z
wojewódzkim konserwatorem zabytków.
3. 56) Użytkownicy
obiektów zabytkowych stanowiących własność Państwa lub jednostek samorządu
terytorialnego składają zobowiązanie należytego ich utrzymania, konserwacji i opieki
nad nimi.
Art. 39. 57) Jeżeli
zabytek będący własnością Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego
użytkowany jest w sposób nie odpowiadający jego wartości zabytkowej, może być przez
właściwe organy przekazany innemu użytkownikowi.
Art. 40. 58) 1. W celu
zapewnienia należytej ochrony i właściwego wykorzystania zabytków nieruchomych osoby
fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej
powinny dążyć do ich zagospodarowania na cele użytkowe.
2. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego 16) określi, w
drodze rozporządzenia, warunki wykorzystania zabytków nieruchomych na cele użytkowe
oraz zasady i tryb przyznawania dotacji z budżetu państwa przeznaczonych dla
użytkowników zabytków, prowadzących prace remontowe i konserwatorskie przy tych
zabytkach.
Rozdział VII
Wywóz dóbr kultury za granicę
Art. 41. 1. Wywóz dóbr kultury za granicę jest zakazany.
2. 59) W wyjątkowych
przypadkach, po stwierdzeniu, że brak danego przedmiotu nie spowoduje uszczerbku dla
dorobku kultury narodowej, Generalny Konserwator Zabytków po zasięgnięciu opinii
organów, o których mowa w art. 10 ust. 1, może zezwolić na jego wywóz za granicę na
stałe.
3. 60) Generalny
Konserwator Zabytków może zezwolić na czasowy wywóz dobra kultury za granicę z
zastrzeżeniem jego zwrotu w określonym terminie.
4. Uprawnienia przewidziane w ust. 3 minister właściwy do spraw kultury i ochrony
dziedzictwa narodowego 11)
może przekazać w drodze rozporządzenia odpowiednim organom służby konserwatorskiej.
Art. 42. 1. Nie podlegają zakazowi wywozu:
1) 61) przedmioty
wymienione w art. 5, o ile wojewódzki konserwator zabytków, Biblioteka Narodowa w
Warszawie - każdy z tych organów w swoim zakresie działania - stwierdzi, że nie
posiadają charakteru dobra kultury w rozumieniu art. 2,
2) dzieła twórców żyjących,
3) dzieła rzemiosła i przemysłu artystycznego wytworzone po dniu 9 maja 1945 r.,
4) materiały biblioteczne, wydane po dniu 9 maja 1945 r.,
5) dobra kultury przywiezione z zagranicy przez osoby korzystające z przywilejów i
immunitetów dyplomatycznych, jak również w celu urządzenia wnętrz, pomieszczeń
służbowych obcych przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych,
6) dobra kultury przywiezione do kraju z zastrzeżeniem wywozu.
2. 62) Charakter dzieł
wymienionych w ust. 1 pkt 1-3 powinien być stwierdzony odpowiednim zaświadczeniem
wojewódzkiego konserwatora zabytków lub Biblioteki Narodowej w Warszawie.
Art. 43. Przepisy art. 41 i 42 nie naruszają innych przepisów ograniczających obrót
towarowy z za granicą.
Art. 44. Tryb zgłaszania wniosków oraz wydawania zezwoleń i
zaświadczeń na wywóz za granicę dóbr kultury określa minister właściwy do spraw
kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11)
.
Rozdział VIII
(skreślony). 63)
Art. 45-54. (skreślone). 63)
Rozdział IX
Kolekcja
Art. 55. Kolekcja (zbiór) jest to zespół ruchomych dóbr kultury, przechowywanych w
jednym miejscu i nie stanowiący muzeum.
Art. 56. 64) Właściciel
kolekcji wpisanej na jego wniosek do rejestru zabytków, z wyjątkiem kolekcji
materiałów archiwalnych, wpisanej do rejestru niepaństwowych materiałów archiwalnych,
jest uprawniony do następujących świadczeń ze strony muzeów państwowych:
1) ustalania autorstwa (atrybucji) przedmiotów kolekcji,
2) stwierdzania stanu zachowania przedmiotów kolekcji i udzielania zaleceń
konserwatorskich,
3) pomocy w prowadzeniu naukowej inwentaryzacji i naukowym opracowaniu przedmiotów
kolekcji,
4) zabezpieczenia kolekcji lub jej poszczególnych przedmiotów.
Art. 57. Muzeum zapewni właścicielowi kolekcji w całości lub w części złożonej
do depozytu albo znajdującej się w przechowaniu muzeum:
1) zabezpieczenie kolekcji w czasie trwania transportu i przechowywania w muzeum,
2) konserwację kolekcji na koszt muzeum, jeżeli muzeum uzna to za wskazane, a
właściciel wyrazi zgodę.
Art. 58. Właścicielowi kolekcji wpisanej do rejestru zabytków służy prawo
korzystania z pomocy państwowych antykwariatów w poszukiwaniu kolekcjonowanych
przedmiotów.
Art. 59. Do kolekcji wpisanych do rejestru oraz przedmiotów wchodzących w jej skład
mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 25 i 26.
Art. 60. Właściciel kolekcji wpisanej do rejestru zabytków jest
obowiązany zapewnić jej właściwe warunki przechowywania i udostępniać ją dla badań
naukowych w uzgodnionym z nim czasie.
Rozdział X
(skreślony). 65)
Art. 61-62. (skreślone). 65)
Art. 63. (skreślony). 66)
Art. 64-66. (skreślone). 65)
Rozdział XI
Udostępnianie i upowszechnianie wiedzy o zabytkach 67)
Art. 67. 68) Zabytki
nieruchome powinny być udostępniane społeczeństwu i wykorzystywane dla celów
naukowych i dydaktyczno-oświatowych.
Art. 68. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) ustala w porozumieniu z
zainteresowanymi ministrami (kierownikami urzędów centralnych) wykaz zabytków
nieruchomych dostępnych dla publiczności, czas ich zwiedzania oraz wykorzystywania dla
celów dydaktyczno-oświatowych, uwzględniając uzasadnione interesy ich użytkowników.
Art. 69. (skreślony). 69)
Rozdział XII
Opieka społeczna nad zabytkami
Art. 70. 1. Dla należytego utrzymania i zachowania zabytków oraz upowszechnienia ich
wartości wychowawczych i dydaktycznych ustanawia się społeczną opiekę nad zabytkami
jako wyraz troski społeczeństwa o pamiątki przeszłości, które przetrwały do naszych
czasów oraz powinny być zachowane i przekazane przyszłym pokoleniom.
2. 70) Społecznym
opiekunem zabytków może być osoba fizyczna lub prawna, jak również zespoły osób,
zorganizowane w instytucjach, organizacjach, stowarzyszeniach lub szkołach, wykazujące
się zainteresowaniem dla wybranego przez siebie zabytku albo grupy zabytków powierzonych
ich opiece przez zarząd powiatu.
Art. 71. Szczegółowy zakres, organizację i formy działania społecznej opieki nad
zabytkami określi minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego 11) .
Art. 72. 1. Za zasługi położone dla ochrony dóbr kultury ustanawia się odznakę
pod nazwą "Za opiekę nad zabytkami".
2. 71) Odznakę nadaje
minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego 11) z urzędu lub na wniosek
wojewódzkiego konserwatora zabytków osobom zasłużonym w społecznej opiece nad dobrami
kultury lub w działalności konserwatorskiej.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa
narodowego nadawania odznaki, 11)
określi szczegółowe zasady tryb przedstawiania wniosków o jej nadanie, wzór rysunkowy
i wymiar odznaki oraz tryb jej wręczania i sposób noszenia.
Rozdział XIII
Przepisy karne
Art. 73. (pominięty). 72)
Art. 74. 1. 73) Kto bez
zezwolenia wywozi zabytek za granicę lub po wywiezieniu za granicę nie sprowadza go do
kraju w terminie ustalonym w zezwoleniu,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
2. 74) Jeżeli sprawca
działa nieumyślnie,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
3. Sąd może orzec przepadek zabytku, choćby nie był własnością sprawcy.
Art. 75. 75) Kto w celu
przeszkodzenia w wykonaniu przez organ służby konserwatorskiej obowiązków
wynikających z niniejszej ustawy utrudnia lub uniemożliwia dostęp do przedmiotów
zabytkowych, udziela świadomie fałszywych informacji lub działa w inny złośliwy
sposób,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Art. 76. 1. 76) Kto zbywa
lub pośredniczy w zbyciu zabytku, a także wykopaliska lub znaleziska archeologicznego,
jeżeli na podstawie towarzyszących okoliczności powinien przypuszczać, że nabywca
zamierza wywieźć je za granicę bez zezwolenia, w razie gdy wywóz lub jego usiłowanie
rzeczywiście nastąpiły,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
2. Nie podlega karze, kto o transakcji wymienionej w ust. 1 zawiadomił organy służby
konserwatorskiej dostatecznie wcześnie, aby można było zapobiec wywozowi.
Art. 77. 77) Kto:
1) prowadzi prace konserwatorskie albo prace wykopaliskowe bez wymaganego zezwolenia,
2) prowadząc roboty budowlane lub ziemne nie zawiadomi niezwłocznie wojewódzkiego
konserwatora zabytków o ujawnieniu przedmiotu posiadającego cechy zabytku albo do czasu
doręczenia odpowiednich zarządzeń tego konserwatora nie zabezpieczy odkrytego
przedmiotu lub nie wstrzyma robót mogących go zniszczyć lub uszkodzić,
3) 78) znalazł przedmiot
archeologiczny lub odkrył wykopalisko i nie zawiadomił o tym w ciągu jednego miesiąca
wojewódzkiego konserwatora zabytków albo zarządu właściwej gminy lub nie
zabezpieczył znalezionego przedmiotu albo odkrytego wykopaliska,
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 78. 79) Kto będąc
właścicielem lub użytkownikiem zabytku:
1) nie zabezpieczy zabytku przed zniszczeniem, dewastacją lub uszkodzeniem,
2) nie zawiadomi wojewódzkiego konserwatora zabytków:
a) o wydarzeniach mogących mieć ujemny wpływ na stan i zachowanie zabytku,
b) o przejściu własności lub użytkowania zabytku na inną osobę,
c) o nabyciu zarejestrowanego zabytku w drodze spadku lub zapisu albo
d) o zmianie miejsca, w którym się znajduje zarejestrowany zabytek ruchomy,
podlega karze aresztu albo grzywny.
Art. 79. (skreślony). 80)
Art. 80. (skreślony). 80)
Art. 81. 81)
Niezależnie od postępowania karnego lub postępowania w sprawach o wykroczenia organy
służby konserwatorskiej mają prawo przywrócić zabytek do poprzedniego stanu i do
poprzedniego miejsca przechowania na koszt sprawcy.
Rozdział XIV
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 82. Dobra kultury uznane za zabytek na podstawie dotychczas obowiązujących
przepisów są zabytkami w rozumieniu niniejszej ustawy.
Art. 83. 82) Ochrona dóbr
kultury znajdujących się w bibliotekach jest uregulowana w odrębnych przepisach,
jednakże mają do nich zastosowanie - z wyjątkiem materiałów archiwalnych wchodzących
w skład narodowego zasobu archiwalnego - przepisy art. 18, 41-44 i 73-81 ustawy.
Art. 84. (skreślony). 83)
Art. 85. 1. Tracą moc przepisy:
1) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 marca 1928 r. o opiece
nad zabytkami (Dz. U. z 1928 r. Nr 29, poz. 265, z 1933 r. Nr 10, poz. 62, Nr 82, poz.
599, z 1934 r. Nr 110, poz. 976 oraz z 1949 r. Nr 25, poz. 180),
2) ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o opiece nad muzeami publicznymi (Dz. U. Nr 32, poz.
279),
3) dekretu z dnia 1 marca 1946 r. o rejestracji i zakazie wywozu dzieł sztuki
plastycznej oraz przedmiotów o wartości artystycznej, historycznej lub kulturalnej (Dz.
U. Nr 14, poz. 99),
4) ogólnych i szczególnych aktów prawnych, o ile są sprzeczne z niniejszą ustawą.
2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych na podstawie ustawy zachowują moc
dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie przepisów wymienionych w ust. 1 ze
zmianami wynikającymi z ustawy.
Art. 86. Ustawa wchodzi w życie po upływie trzech miesięcy od dnia
ogłoszenia. 84)
a) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy z dnia
19 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz. U. Nr 56, poz.
322), która weszła w życie z dniem 23 września 1990 r.
b) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy
wymienionej w przypisie a).
1) Tytuł ustawy w brzmieniu ustalonym przez art. 35 pkt
1 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24), która
weszła w życie z dniem 4 lutego 1997 r.
2) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia
19 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz. U. Nr 56, poz.
322), która weszła w życie z dniem 23 września 1990 r.
3) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 1 ustawy z
dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów
administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz.
668 ), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.
4) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
5) W brzmieniu ustalonym przez art. 35 pkt 2 ustawy
wymienionej w przypisie 1.
6) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 pkt 1 ustawy z
dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. Nr 38, poz.
173), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1984 r.
7) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 pkt 2 ustawy
wymienionej w przypisie 6.
8) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 pkt 3 ustawy
wymienionej w przypisie 6.
9) Dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy wymienionej w
przypisie 2.
10) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. a)
ustawy wymienionej w przypisie 2.
11) W brzmieniu ustalonym przez art. 4 ust. 1, art. 5
pkt 9 i art. 94 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz.
U. Nr 141, poz. 943 i z 1998 r. Nr 162, poz. 1122), która weszła w życie z dniem 1
kwietnia 1999 r., oraz przez art. 1 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o zmianie
ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70,
poz. 778), która weszła w życie z dniem 10 września 1999 r.
12) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 4 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 2.
13) Tytuł rozdziału w brzmieniu ustalonym przez art. 1
pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 2 oraz przez art. 35 pkt 3 ustawy wymienionej w
przypisie 1.
14) W brzmieniu ustalonym przez art. 35 pkt 4 ustawy
wymienionej w przypisie 1.
15) Dodany przez art. 1 pkt 6 ustawy wymienionej w
przypisie 2 oraz w brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 2 ustawy wymienionej w przypisie
3.
16) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 3 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 11 jako druga.
17) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 3 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
18) Dodany przez art. 18 pkt 4 ustawy wymienionej w
przypisie 3.
19) W brzmieniu ustalonym przez art. 35 pkt 5 ustawy
wymienionej w przypisie 1.
20) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 7 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
21) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 5 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
22) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 6 lit. a)
ustawy wymienionej w przypisie 3.
23) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 6 ustawy z
dnia 8 sierpnia 1996 r. o zmianie niektórych ustaw normujących funkcjonowanie gospodarki
i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 496), która weszła w życie w tym
zakresie z dniem 1 października 1996 r., oraz przez art. 18 pkt 6 lit. b) ustawy
wymienionej w przypisie 3.
24) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 6 ustawy
wymienionej w przypisie 23 jako pierwsza oraz przez art. 18 pkt 6 lit. c) ustawy
wymienionej w przypisie 3.
25) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 7 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
26) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 6 ustawy
wymienionej w przypisie 23 jako pierwsza oraz przez art. 18 pkt 8 lit. a) ustawy
wymienionej w przypisie 3.
27) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 8 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 3.
28) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 9 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
29) Skreślony przez art. 56 pkt 6 ustawy wymienionej w
przypisie 6, następnie dodany przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy wymienionej w przypisie
2.
30) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 6 ustawy
wymienionej w przypisie 23 jako pierwsza oraz przez art. 18 pkt 10 lit. a) ustawy
wymienionej w przypisie 3.
31) Przez art. 18 pkt 10 lit. b) ustawy wymienionej w
przypisie 3.
32) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 11 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
33) W brzmieniu ustalonym przez art. 23 pkt 1 ustawy z
dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz. U. Nr
35, poz. 192), która weszła w życie z dniem 1 lipca 1989 r., i przez art. 18 pkt 12
ustawy wymienionej w przypisie 3.
34) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 13 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
35) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy
wymienionej w przypisie 2, przez art. 7 pkt 5 ustawy wymienionej w przypisie 23 jako
pierwsza oraz przez art. 18 pkt 14 ustawy wymienionej w przypisie 3.
36) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 11 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
37) W brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 6 ustawy
wymienionej w przypisie 23 jako pierwsza oraz przez art. 18 pkt 15 lit. a) ustawy
wymienionej w przypisie 3.
38) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 15 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 3.
39) Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 i ust. 5 pkt 1 ustawy
z dnia 8 sierpnia 1996 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące funkcjonowanie
gospodarki i administracji publicznej (Dz. U. Nr 106, poz. 497), która weszła w życie z
dniem 1 stycznia 1997 r., oraz z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 12 i art. 94 ustawy wymienionej
w przypisie 11 jako pierwsza i art. 1 pkt 3 lit. c) ustawy wymienionej w przypisie 11 jako
druga.
40) Zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 17 i art. 94
ustawy wymienionej w przypisie 11 jako pierwsza.
41) Zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 23 i art. 94
ustawy wymienionej w przypisie 11 jako pierwsza.
42) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 12 ustawy
wymienionej w przypisie 2 i art. 7 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie 23 jako pierwsza
oraz przez art. 18 pkt 16 ustawy wymienionej w przypisie 3.
43) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. a)
ustawy wymienionej w przypisie 2 oraz przez art. 18 pkt 17 ustawy wymienionej w przypisie
3.
44) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 13 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 2.
45) Zgodnie z art. 4 ust. 1, art. 5 pkt 3 i art. 94
ustawy wymienionej w przypisie 11 jako pierwsza.
46) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. a)
ustawy wymienionej w przypisie 2 oraz przez art. 18 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie
3.
47) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 14 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 2 oraz przez art. 18 pkt 18 ustawy wymienionej w przypisie
3.
48) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 15 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
49) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 16 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
50) W brzmieniu ustalonym przez art. 23 pkt 2 ustawy
wymienionej w przypisie 33 jako pierwsza.
51) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 19 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
52) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 20 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
53) Przez art. 235 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o
gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741), która weszła w życie z dniem 1
stycznia 1998 r.
54) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 21 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
55) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 22 lit. a)
ustawy wymienionej w przypisie 3.
56) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 22 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 3.
57) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 23 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
58) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 24 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
59) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 19 ustawy
wymienionej w przypisie 2 oraz art. 18 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie 3.
60) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 25 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
61) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 pkt 7 lit. a)
ustawy wymienionej w przypisie 6.
62) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 pkt 7 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 6.
63) Przez art. 35 pkt 6 ustawy wymienionej w przypisie
1.
64) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 pkt 8 ustawy
wymienionej w przypisie 6.
65) Przez art. 35 pkt 7 ustawy wymienionej w przypisie
1.
66) Przez art. 1 pkt 25 ustawy wymienionej w przypisie
2.
67) Tytuł rozdziału w brzmieniu ustalonym przez art.
35 pkt 8 ustawy wymienionej w przypisie 1.
68) W brzmieniu ustalonym przez art. 35 pkt 9 ustawy
wymienionej w przypisie 1.
69) Przez art. 35 pkt 10 ustawy wymienionej w przypisie
1.
70) W brzmieniu ustalonym przez art. 18 pkt 26 ustawy
wymienionej w przypisie 3.
71) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 27 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
72) Utracił moc na podstawie art. 3 ustawy z dnia 6
czerwca 1997 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 554 i Nr 160,
poz. 1083), która weszła w życie z dniem 1 września 1998 r. Zamieszczony w
obwieszczeniu.
73) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 28 ustawy
wymienionej w przypisie 2 oraz przez art. 5 § 2 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 72.
74) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 29 ustawy
wymienionej w przypisie 2 oraz przez art. 5 § 2 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 72.
75) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 30 ustawy
wymienionej w przypisie 2 oraz przez art. 5 § 2 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 72.
76) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 31 ustawy
wymienionej w przypisie 2 oraz przez art. 5 § 2 pkt 9 ustawy wymienionej w przypisie 72.
77) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. b)
ustawy wymienionej w przypisie 2.
78) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 32 lit. a)
ustawy wymienionej w przypisie 2.
79) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 33 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
80) Przez art. 1 pkt 34 ustawy wymienionej w przypisie
2.
81) W brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 35 ustawy
wymienionej w przypisie 2.
82) W brzmieniu ustalonym przez art. 56 pkt 9 ustawy
wymienionej w przypisie 6.
83) Przez art. 1 pkt 36 ustawy wymienionej w przypisie
2.
84) Ustawa została ogłoszona 21 lutego 1962 r.
Powrót do strony PRZEPISY PRAWNE |