Opracowanie 
                poświęcone jest analizie skarbu zawierającego ozdoby srebne, monety 
                zachodnioeuropejskie, bizantyjskie i arabskie; o tych ostatnich 
                mogliśmy podać jedynie ogólne informacje, mając nadzieję, iż doczekają 
                się one osobnej publikacji. Praca powstała jako wynik grantu Komitetu 
                Badań Naukowych (2HO1H 063 23), realizowanego przy Muzeum Archeologicznym 
                w Poznaniu, pod kierunkiem prof. dr. hab. Lecha Krzyżaniaka.
                       W 1996 roku powstał 
                projekt inwentaryzacji odkryć skarbów dokonanych na terenie Polski, 
                któremu nadano nazwę Corpus Thesaurorum Poloniae (CTP)
1. 
                W trakcie terenowej weryfikacji zasad tego projektu, w sierpniu 
                2001 r., podjęliśmy próbę lokalizacji miejsca, w którym 10.11.1932 
                r. odkryto przypadkowo w trakcie orki skarb, wydobyty następnie 
                przez prof. Zygmunta Zakrzewskiego. Znalezisko to nie doczekało 
                się opracowania, a obecnie należy je uznać za zaginione
2.
                       Miejsce odkrycia tego 
                skarbu było usytuowane na północny wschód od wsi Kąpiel, w górnych 
                partiach dość stromego, opadającego na wschód stoku doliny, wyżłobionej 
                przez niewielki obecnie ciek wodny, dopływ Wrześnicy (
ryc. 
                1). Zarejestrowano prosty układ stratygraficzny - warstwa 
                humusu o miąższości 0,30 m, zalegała nad calcem, a niemal cały 
                materiał zabytkowy wystąpił w warstwie ornej lub na stropie calca, 
                z wyjątkiem kilkunastu bardzo drobnych fragmentów, pochodzących 
                z obiektu nr 1, interpretowanego jako jama, w której ukryty był 
                niegdyś depozyt. Uchwycono w nim fragmenty dolnych partii brzuśca 
                niewielkiego naczynia, zdobionego w górnej części poziomymi bruzdami 
                (
ryc. 3, 
tabl. 
                II/VII:A). Elementy skarbu miały poza naczyniem zapewne jeszcze 
                inne zabezpieczenie, wykonane z materiałów organicznych, na co 
                wskazuje odcisk tkaniny, zachowany na fragmencie ozdoby (
ryc. 
                6). Zarejestrowaliśmy ponadto w pobliżu, niezawierający materiału 
                datującego obiekt - dość głęboką jamę, wykorzystaną wtórnie jako 
                palenisko z obstawą kamienną (
ryc. 2).
                       Podstawową kwestią dla 
                tak pozyskanych źródeł, zalegających na złożu wtórnym i dodatkowo 
                przemieszczanych stopniowo przez orkę, jest kwestia ich zwartości 
                chronologicznej, problem na ile można je traktować jako zespół. 
                Badania dostarczyły 2774 srebrne zabytki, spośród których jedynie 
                2 nie łączymy ze skarbem (
ryc. 4:1-2). 
                Pozostałe elementy - srebrne monety i ich fragmenty oraz ułamki 
                srebrnej biżuterii - na podstawie ich dyspersji, ograniczonej 
                do kilku metrów wokół centrum, w którym znaleziono zniszczoną 
                przez orkę płytką jamę i zalegajace w niej wraz z elementami depozytu 
                fragmenty naczynia, uznać należy za zespół homogenny.
                       
Katalog zawiera informacje 
                o wszystkich zabytkach metalowych pozyskanych w trakcie prac wykopaliskowych 
                w 2001 roku. Dla wszystkich elementów depozytu, na ile było to 
                możliwe, zastosowano te same kryteria opisu, w pierwszej kolejności 
                odnotowując: (A) - cechy typologiczne wyrobu, następnie (B) - 
                działania destrukcyjne, w tym liczbę i charakter podziałów, które 
                doprowadziły do powstania końcowej, odnotowanej w skarbie formy 
                zabytku. Jeśli nie można wyróżnić cech typologicznych wyrobu, 
                poza wskazaniem, że jest to część monety, bądź ozdoby, opis w 
                Katalogu ogranicza się jedynie do punktu B.
				
Przypisy:
                1M. i M. Andrałojć 2002, s. 133-159.
                
2Przechowywane w Muzeum Archeologicznym 
                w Poznaniu 32+4 monety, zainwentaryzowane w 1974 roku jako pochodzące 
                z Kąpieli, należały prawdopodobnie do innego depozytu.