Opracowanie
poświęcone jest analizie skarbu zawierającego ozdoby srebne, monety
zachodnioeuropejskie, bizantyjskie i arabskie; o tych ostatnich
mogliśmy podać jedynie ogólne informacje, mając nadzieję, iż doczekają
się one osobnej publikacji. Praca powstała jako wynik grantu Komitetu
Badań Naukowych (2HO1H 063 23), realizowanego przy Muzeum Archeologicznym
w Poznaniu, pod kierunkiem prof. dr. hab. Lecha Krzyżaniaka.
W 1996 roku powstał
projekt inwentaryzacji odkryć skarbów dokonanych na terenie Polski,
któremu nadano nazwę Corpus Thesaurorum Poloniae (CTP)
1.
W trakcie terenowej weryfikacji zasad tego projektu, w sierpniu
2001 r., podjęliśmy próbę lokalizacji miejsca, w którym 10.11.1932
r. odkryto przypadkowo w trakcie orki skarb, wydobyty następnie
przez prof. Zygmunta Zakrzewskiego. Znalezisko to nie doczekało
się opracowania, a obecnie należy je uznać za zaginione
2.
Miejsce odkrycia tego
skarbu było usytuowane na północny wschód od wsi Kąpiel, w górnych
partiach dość stromego, opadającego na wschód stoku doliny, wyżłobionej
przez niewielki obecnie ciek wodny, dopływ Wrześnicy (
ryc.
1). Zarejestrowano prosty układ stratygraficzny - warstwa
humusu o miąższości 0,30 m, zalegała nad calcem, a niemal cały
materiał zabytkowy wystąpił w warstwie ornej lub na stropie calca,
z wyjątkiem kilkunastu bardzo drobnych fragmentów, pochodzących
z obiektu nr 1, interpretowanego jako jama, w której ukryty był
niegdyś depozyt. Uchwycono w nim fragmenty dolnych partii brzuśca
niewielkiego naczynia, zdobionego w górnej części poziomymi bruzdami
(
ryc. 3,
tabl.
II/VII:A). Elementy skarbu miały poza naczyniem zapewne jeszcze
inne zabezpieczenie, wykonane z materiałów organicznych, na co
wskazuje odcisk tkaniny, zachowany na fragmencie ozdoby (
ryc.
6). Zarejestrowaliśmy ponadto w pobliżu, niezawierający materiału
datującego obiekt - dość głęboką jamę, wykorzystaną wtórnie jako
palenisko z obstawą kamienną (
ryc. 2).
Podstawową kwestią dla
tak pozyskanych źródeł, zalegających na złożu wtórnym i dodatkowo
przemieszczanych stopniowo przez orkę, jest kwestia ich zwartości
chronologicznej, problem na ile można je traktować jako zespół.
Badania dostarczyły 2774 srebrne zabytki, spośród których jedynie
2 nie łączymy ze skarbem (
ryc. 4:1-2).
Pozostałe elementy - srebrne monety i ich fragmenty oraz ułamki
srebrnej biżuterii - na podstawie ich dyspersji, ograniczonej
do kilku metrów wokół centrum, w którym znaleziono zniszczoną
przez orkę płytką jamę i zalegajace w niej wraz z elementami depozytu
fragmenty naczynia, uznać należy za zespół homogenny.
Katalog zawiera informacje
o wszystkich zabytkach metalowych pozyskanych w trakcie prac wykopaliskowych
w 2001 roku. Dla wszystkich elementów depozytu, na ile było to
możliwe, zastosowano te same kryteria opisu, w pierwszej kolejności
odnotowując: (A) - cechy typologiczne wyrobu, następnie (B) -
działania destrukcyjne, w tym liczbę i charakter podziałów, które
doprowadziły do powstania końcowej, odnotowanej w skarbie formy
zabytku. Jeśli nie można wyróżnić cech typologicznych wyrobu,
poza wskazaniem, że jest to część monety, bądź ozdoby, opis w
Katalogu ogranicza się jedynie do punktu B.
Przypisy:
1M. i M. Andrałojć 2002, s. 133-159.
2Przechowywane w Muzeum Archeologicznym
w Poznaniu 32+4 monety, zainwentaryzowane w 1974 roku jako pochodzące
z Kąpieli, należały prawdopodobnie do innego depozytu.